Nieuw is nog net niet stuk
Het duurde even, maar vier maanden geleden kocht ik uiteindelijk een wasmachine. Gedaan wasserij mama, hallo volwassen Eveline. In Material Matters van Thomas Rau lees ik dat verborgen telchips apparaten influisteren wanneer ze er de brui aan moeten geven. Ik vraag me af of mijn lief machientje ook voorgeprogrammeerd is om te falen. En wat te doen wanneer zij mij effectief vroegtijdig in de steek laat? Doorverkopen? Wie is er nu geïnteresseerd in een kapot toestel? Laten repareren kost even veel als een nieuw toestel. Enfin, dat hoor ik toch overal. Dan maar op de afvalhoop en een nieuwe kopen? Volgens Thomas Rau knelt daar het schoentje. Ik zit met een gebroken toestel waarvan ik nauwelijks weet wat er in zit en hoe het gerecycleerd moet worden.
Hoe het anders kan
Enter de magie van Rau: als geen ander is hij in staat om vastgeroeste systemen om te denken. Wat als we onze apparaten zouden huren? Dan blijft de producent eigenaar van het toestel en is hij dus verantwoordelijk voor de werking ervan. Gedaan met de telchips. Bovendien zouden we plots heel andere modellen op de markt zien verschijnen: machines die makkelijk te demonteren zijn voor herstellingswerken. En wanneer een toestel echt niet meer te redden valt, zou de producent instaan voor de recyclage. Hij weet welke onderdelen er in zitten en kan die verwerken in nieuwe producten.
Kunnen we morgen al met zo’n systeem beginnen? Graag in combinatie met de deeleconomie. Ik zou gerust een wasmachine willen delen met mijn sympathieke buren.
Bronnen
- Material Matters – Thomas Rau
No Comments